ปิน็อกกีโอ = Le Avventture di Pinocchio / เขียนโดย การ์โล กอลโลดี ; รูปประกอบโดย เอนริโก มัซซานติ ; แปลจากภาษาอิตาลีโดย กมลเดช สงวนแก้ว ; บรรณาธิการ: ผกาวดี อุตตโมทย์
Material type: TextLanguage: Thai Original language: Italian Publication details: กรุงเทพฯ : ผีเสื้อ, 2540. Edition: พิมพ์ครั้งที่ 1Description: 280 หน้า : ภาพประกอบ ; 20 ซมISBN: 9747296942Contained works: Collodi, Carlo. Le Avventure de PinocchioSubject(s): วรรณกรรมสำหรับเด็ก | วรรณกรรมอิตาเลียน -- การแปลเป็นภาษาไทยDDC classification: ร.ส. Awards: ฉบับแปลภาษาไทย ได้รับรางวัล Italian Government Literary Prize เมื่อวันที่ ๒๐ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๓Summary: ถึงวันนี้ 'ปิน็อกกีโอ' หุ่นไม้จอมซนจอมโกหกจนจมูกยาวแล้วยาวอีกก็มีอายุ ๑๑๖ ปีเต็มแล้ว หลังจากแจ้งเกิดอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ ๗ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๔๒๔ ตรงกับสมัยรัชกาลที่ ๕ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ตอนเปิดเรื่องยังไม่มีปิน็อกกีโอ มีแต่ท่อนไม้ที่ร้องไห้และหัวเราะได้เหมือนเด็กๆ ทั้งยังช่างพูดและชอบแกล้งฅน จวบจนมันถูกนำไปทำเป็นหุ่น ก็ยังคงนิสัยเดิมไม่ผิดเพี้ยน แถมด้วยความซุกซนในระดับน่าตีเป็นอย่างยิ่ง ปิน็อกกีโอนิสัยไม่ดี ชอบโกหก ทั้งที่จมูกยาวทุกครั้งที่พูดปด ก็ยังไม่ยอมเข็ด ชอบแกล้งฅนอื่น คบเพื่อนเลว ขี้เกียจ ทำทุกอย่างที่เด็กเกเรซุกซนทั่วไปทำ ข้อนี้เป็นเพราะผู้เขียน เขียนถึงเด็กตามที่เป็นจริง ไม่ใช่เด็กดีหรือเลวเกินไป แต่เป็นเด็กที่ซุกซนตามธรรมชาติ มีทั้งข้อบกพร่องและส่วนดีปะปนกันไป และในที่สุด หลังจากผ่านประสบการณ์ต่างๆ นานามามากจากการผจญภัย ปิน็อกกีโอก็เรียนรู้ที่จะกลับตัวกลับใจรู้จักที่จะพัฒนาตนเอง รู้จักคิด มีสำนึก และเป็นเด็กดี นอกจากจะเป็นการปลูกฝังความคิดรับผิดชอบ การเป็นฅนซื่อตรงและเป็นฅนดีแก่เด็กแล้ว 'ปิน็อกกีโอ' ยังซ่อนนัยวิจารณ์เสียดสีสังคมและนักการเมืองไว้อย่างน่าสนใจและเจ็บแสบเลยทีเดียว อ่านไปเห็นภาพไป ดูคลับคล้ายคลับคลากับฅนแถวบ้านเมืองเรายังไงก็ไม่รู้ จากคอลัมน์ : มุมนักอ่าน โดย พี่ใจแจ่ม หนังสือพิมพ์ข่าวสดItem type | Home library | Collection | Call number | Status | Date due | Barcode | Item holds |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Juvenile Book | The Foundation of Mrigadayavan Palace | Literature | ร.ส. ค194ป 2540 (Browse shelf(Opens below)) | Available | MRIG18013010 |
ถึงวันนี้ 'ปิน็อกกีโอ' หุ่นไม้จอมซนจอมโกหกจนจมูกยาวแล้วยาวอีกก็มีอายุ ๑๑๖ ปีเต็มแล้ว หลังจากแจ้งเกิดอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ ๗ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๔๒๔ ตรงกับสมัยรัชกาลที่ ๕ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์
ตอนเปิดเรื่องยังไม่มีปิน็อกกีโอ มีแต่ท่อนไม้ที่ร้องไห้และหัวเราะได้เหมือนเด็กๆ ทั้งยังช่างพูดและชอบแกล้งฅน จวบจนมันถูกนำไปทำเป็นหุ่น ก็ยังคงนิสัยเดิมไม่ผิดเพี้ยน แถมด้วยความซุกซนในระดับน่าตีเป็นอย่างยิ่ง
ปิน็อกกีโอนิสัยไม่ดี ชอบโกหก ทั้งที่จมูกยาวทุกครั้งที่พูดปด ก็ยังไม่ยอมเข็ด ชอบแกล้งฅนอื่น คบเพื่อนเลว ขี้เกียจ ทำทุกอย่างที่เด็กเกเรซุกซนทั่วไปทำ ข้อนี้เป็นเพราะผู้เขียน เขียนถึงเด็กตามที่เป็นจริง ไม่ใช่เด็กดีหรือเลวเกินไป แต่เป็นเด็กที่ซุกซนตามธรรมชาติ มีทั้งข้อบกพร่องและส่วนดีปะปนกันไป และในที่สุด หลังจากผ่านประสบการณ์ต่างๆ นานามามากจากการผจญภัย ปิน็อกกีโอก็เรียนรู้ที่จะกลับตัวกลับใจรู้จักที่จะพัฒนาตนเอง รู้จักคิด มีสำนึก และเป็นเด็กดี
นอกจากจะเป็นการปลูกฝังความคิดรับผิดชอบ การเป็นฅนซื่อตรงและเป็นฅนดีแก่เด็กแล้ว 'ปิน็อกกีโอ' ยังซ่อนนัยวิจารณ์เสียดสีสังคมและนักการเมืองไว้อย่างน่าสนใจและเจ็บแสบเลยทีเดียว อ่านไปเห็นภาพไป ดูคลับคล้ายคลับคลากับฅนแถวบ้านเมืองเรายังไงก็ไม่รู้
จากคอลัมน์ : มุมนักอ่าน โดย พี่ใจแจ่ม
หนังสือพิมพ์ข่าวสด
สำนักพิมพ์ผีเสื้อ อภินันทนาการ
ฉบับแปลภาษาไทย ได้รับรางวัล Italian Government Literary Prize เมื่อวันที่ ๒๐ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๓
There are no comments on this title.